KS Unia Janikowo - strona oficjalna

Pamiętasz swój pierwszy trening w drużynach młodzieżowych MLKS Unia Janikowo?

- Pierwszego razu podobno się nie zapomina. Pamiętam jakby to było wczoraj, kiedy podszedłem do trenera Arkadiusza Zaleskiego i zapytałem kiedy mogę przyjść na trening. Nie byłem wyróżniającym się zawodnikiem i raczej nie szło mi najlepiej na pozycji bramkarza, ale mimo wszystko to były dobre czasy i jest co wspominać.

Jak porównasz organizację w drużynach młodzieżowych w MLKS Unia, KS Unia czy w Zawiszy Bydgoszcz?

- W MLKS-ie jak było tak było, każdy wie, ale akurat ja i chłopacy z mojego rocznika mieliśmy to szczęście, że wokół nas było wielu rodziców, którzy bardzo nam pomagali, bo organizacyjnie klub wyglądał raczej słabo. W Zawiszy Bydgoszcz tak naprawdę uwagę zwracano na zawodników, którzy się wyróżniali i tym nic nie brakowało, a całą resztę spychano trochę na boczny tor. KS Unia odstaje od reszty zdecydowanie. Tutaj jest wszystko poukładane, każde starania są docenione i nigdy niczego nie brakuje. Jest sprzęt, odpowiedni transport na mecze, oprawa na trybunach… Czego chcieć więcej?

Wygląda na to, że należałeś do tych zawodników, którzy się wyróżniali. W Zawiszy zadebiutowałeś w piłce seniorskiej - w drużynie rezerw...

- Miałem po prostu dużo szczęścia. Nie miał kto wtedy grać. Starsi i lepsi zawodnicy musieli jeździć z pierwszą drużyną, a ja zostawałem i grałem z pozostałymi drużynami.

Grałeś w drużynie m.in. z Wahanem Gevorgyanem, który ma ponad dwieście występów w Ekstraklasie. Jak Twoim zdaniem doświadczeni zawodnicy traktowali grę w rezerwach?

- Jak dla mnie nie traktowali jej w ogóle. Przychodzili tam jak za karę i uważali się za bogów piłki nożnej. W szatni - OK, na boisku - dramat.

Dlaczego opuściłeś Zawiszę i wróciłeś do Unii?

- Brakowało mi tego miasta. Tu jest coś takiego, czego nie ma nigdzie indziej. Nie czułem się w Bydgoszczy zbyt dobrze i stąd decyzja o powrocie.

Miałeś szansę dostać się do pierwszej drużyny Zawiszy?

- Podobno każdy miał szansę. Trenerzy, co chwilę nam powtarzali, że Rumak patrzy, że mamy się starać, ale raczej odbiegało to od rzeczywistości.

Krótko po powrocie do Unii dołączyłeś do kadry pierwszej drużyny, która wygrywała każdy mecz do czasu, aż zadebiutowałeś... Jak wspominasz debiut w Sadkach zakończony remisem 1:1?

- Przerwana passa nieprzegranego meczu, więc trochę słabo. Pamiętam, że się stresowałem żeby dobrze wypaść, ale to nie był łatwy teren i z perspektywy czasu wnioskuję, że nawet ten jeden punkt jest OK.

Niedługo potem „zasłynąłeś na You Tube” wpuszczoną bramką z ponad połowy boiska w meczu z Burzą Nowa Wieś Wielka…
- Nie wiem czy zasłynąłem. Nie przejąłem się tym jakoś szczególnie. Stało się - trudno, wnioski wyciągnięte. Nie popełnia błędów ten, co nic nie robi.

Z perspektywy czasu: co zrobiłeś źle w tamtej sytuacji?

- Zlekceważyłem pozornie łatwą piłkę.

Rozpocznijmy przyjemniejszy temat. Dziesięć rozegranych meczów w tym sezonie i tylko jeden wpuszczony gol...

- Staram się jak mogę, ale nie byłoby tego gdyby nie nasi obrońcy. Wykonują kawał dobrej roboty i to im powinno się dziękować za taki dobry bilans bramkowy.

W tamtej rundzie pięć meczów pod rząd zachowałeś czyste konto. Obecnie nie wyciągałeś piłki z siatki przez cztery ostatnie spotkania. Sądzisz, że to tylko zasługa defensywy?

- Ciężka praca na treningach przynosi rezultaty. Nasz trener bramkarzy Krzysztof Łuczak uczy nas podejmowania odpowiednich decyzji i efekty widać na meczach.

Ma coraz zawodników do nauki. Po odejściu Dawida Porszke zmniejszyła się rywalizacja o miejsce między słupkami…

- Nigdy nie miałem w zwyczaju patrzeć na to czy jest rywalizacja czy nie. Każdy strzał trzeba obronić i z wykonanej pracy rozlicza nas trener.

Twój najsłabszy i najlepszy dotąd mecz?

- Najsłabszy: w juniorach Zawiszy Bydgoszcz przeciwko Górnikowi Zabrze. Wystarczy spojrzeć na wynik. 11:0 mówi samo za siebie. Najlepszy? Ciężko powiedzieć, prawie w każdym jest coś, co warto zapamiętać.

Awans do IV ligi jest kwestią czasu? Którzy rywale będą dla nas najgroźniejsi?

- Awanse lubią ciszę, ale śmiało mogę powiedzieć że od przyszłego sezonu zagramy na czwartoligowych boiskach. Każdy rywal będzie tak samo groźny i nie ma co liczyć na ulgowe traktowanie.

Na koniec: jedenastka Polski na Euro 2016 według Krzysztofa Stodólskiego...

- W bramce Szczęsny, obrońcy to Glik, Piszczek, Pazdan, Jędrzejczyk, pomocnicy: Krychowiak, Jodłowiec, Rybus, Błaszczykowski i napastnicy: oczywiście „Lewy” i Milik.

Dziękuję za rozmowę.
- Dziękuję bardzo.

DO